Strona:PL Sue - Głownia piekielna.djvu/64

 — Wszakże widzisz... że ubrałem się wcześnie, ażeby pozostać przy tobie aż do chwili wyjścia.
 I rysy Iwona, pogodne aż dotąd, zachmurzyły się znowu.
 Cień ten na obliczu męża nie uszedł bynajmniéj baczności Jenny; i dla tego więcéj jak kiedykolwiek czuła potrzebę sprobowania wszystkiego, ażeby odwieść męża od udania się na ten bal; mimowolnie bowiem wzmagała się w jéj duszy obawa, jaką pani Robertowa w niéj obudziła.
 W skutek tego pani Cloarek dodała:
 — Iwonie.... nie odchodź odemnie dzisiaj wieczorem.
 — Jakto?
 — Poświęć dla mnie tę zabawę.
 — Co mówisz?
 — Pozostań zemną.
 — Ależ Jenny, wszakżeś sama nalegała ażebym...
 — Ażebyś przyjął to zaproszenie... prawda... nawet dzisiaj rano jeszcze... cieszyłam się że się rozerwiesz trochę, ty... co żyjesz tak odosobniony.