Strona:PL Sue - Głownia piekielna.djvu/91

 — Śniadanie pana było wyborne, — rzekł do niego Russell, — ile się za nie należy?
 — Razem z pokojem, sześć franków.
 — Proszę... a to w dodatku na piwo dla chłopca.
 — Bardzo pan łaskaw... spodziewam się że pan w przyszłości domu mego nie pominiesz.
 — Niezawodnie; ale powiedz mi, panie gospodarzu, zdaje mi się, że słyszałem pojazd pocztowy zatrzymujący się przed oberżą. Czy to jaki podróżny stanął u pana?
 — Tak, panie, dopiero co przybył i umieściłem go w pięknym niebieskim pokoju, wychodzącym na ogród.
 — Pewnie to jest jedna z dawnych pana znajomości, bo gościom przyjemnie jest wracać do porządnego hotelu?
 — Prawdziwie, pan zbyt dobry jest dla mnie... ale tego podróżnego widziałem dopiero raz pierwszy.
 — Zapewne ma liczny dwór z sobą?... kilku służących? czy długo tu zabawi?
 — Nie, panie, tylko tyle czasu ażeby cóś przekąsił; zresztą, nie jest to żaden magnat... podróżuje sam jeden i zakrawa tylko na jakiegoś porządnego obywatela... śpiewa sobie cóś