Strona:PL Sue - Kuzyn Michał.djvu/10

i prędkim, który był zwykłym jego sposobem mówienia, — czy Pani już wróciła? — czy ubrana? — czy już gotowa?
 — Pani margrabina wcale nie wychodziła, — odpowiedziała panna służąca Liza.
 — Jaklo?... Pani nie wychodziła o jedenastéj?
 — Nie, Panie, gdyż Pani wstała dopiero o pół do pierwszéj.
 — No proszę, więc i tym razem, znowu nic z tego nie będzie! — rzekł P. de Luoeval, tupnąwszy nogą z niecierpliwości; poczem dodał:
 — Ależ przynajmniéj Pani jest ubrana?
 — O! nie, Panie!... Pani jeszcze jest w negliżu.. Nawet nic mi Pani nie mówiła czy miała wyjść dzisiaj.
 — Gdzież ona jest?... — zawołał P. de Luceval.
 — W małym salonie od ogrodu, Panie.
 W chwilę potem, P. de Luceval z łoskotem wszedł do ubieralni gdzie jego bezczynna żona rozlegała się niedbale w swoim fotelu; było jéj w nim tak dobrze... tak dobrze... że nie miała nawet odwagi odwrócić głowę ażeby zobaczyć kto wszedł do pokoju.
 — Doprawdy, Florencyo, — rzekł P. de Luceval, — tego już znieść niepodobna...