Strona:PL Sue - Kuzyn Michał.djvu/145

 I zadziwieni oboje zatrzymali się chwilkę w milczeniu.
 Nareszcie mężczyzna odezwał się pierwszy:
 — Pani, z tego wszystkiego co się dzieje... i dla wspólnego naszego interessu, powinniśmy się natychmiast szczerze porozumieć z sobą!
 — I ja tak sądzę, Panie.
 — A zatem... Pani... ja...
 — Strzeż się Pan... na bok... wóz idzie... — zawołała kobieta w futrze, przerywając swemu towarzyszowi, i pokazując mu wóz mleczarki, który nadjechał szybko, dotykając niemal chodnika, przy którym szedł obok niej nieznajomy.
 Ten usunął się szybko, ale tymczasem Florencya i Michał przybywszy na róg ulicy, znikli niespodzianie w chwili rozmowy dwóch ścigających za niemi osób, zwłaszcza że je przy pierwszem zaraz spotkaniu już nieco wyprzedzili.
 Kobieta w futrze spostrzegłszy pierwsza zni*knienie Michała, zawołała głosem bolesnego nieukontentowania:
 — Nie widzę go już; zgubiłam go.
 Słowa te przypomniały jéj towarzyszowi, że