Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/1048

 A tak, z łaski tych skrytych drzwi mój zamiar ucieczki spełzł na niczém.
 — Ah! teraz przynajmniéj — rzekł kaléka bez nóg spoglądając na moję odzież, — jesteś przecie ubrany jak pan.
 Po chwili milczenia odpowiedziałem:
 — I nie oddasz mi dawnego odzienia mojego?
 — Może ci przykra ta zamiana?
 — Tak jest... bo te suknie są zapewne skradzione, jak i wszystko co w tym pokoju znajduje się.
 — Czyś już po śniadaniu? — spytał bandyta patrząc na krzesło; — nie? na, zjedz cokolwiek, a pomówimy... Napaliłem ci w piecu, przyrządziłem śniadanie: Bambocheby cię nawet lepiéj nie przyjął.
 — Ostatni raz proszę cię oddaj mi moję odzież i wypuść mię ztąd... dobrowolnie...
 Zamiast odpowiedzi, kaleka bez nóg schylił się, podniósł kartkę, przeczytał ją, rozdarł i rzekł:
 — Wiedziałem o tém. Spotkałem wracającego ztąd kolegę... Czyś czytał tę kartkę?
 — Powiadam ci że chcę moich sukni, i że wyjść ztąd pragnę...
 — Uspokój się... i posłuchaj mię... Jeżeli będziesz uczciwym chłopakiem, podam ci korzystny projekt... Umieszczę cię w dwóch pięknie umeblowanych pokoikach. Jesteś już nieźle ubrany; spra-