Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/1116

 — I cebrzyk ze słoniowéj kości, prószę pana.
 — Cebrzyk ze słoniowej kości?...
 Biédny poeta o wszystkiém zapomniał.
 — A tak! — głośnym śmiechem wybuchając zawołał Robert, — dla założenia...
 — Jakiego założenia? — spytał coraz bardziej zdziwiony poeta obracając się do przyjaciela.
 — Węgielnego kamienia...
 — Gdzie?
 — Na twój pałac...
 — Na mój pałac?
 — Na twoję stolicę... w stolicy... na twój cyrkuł nowéj Europy... O czemże u djabła myślisz Baltazarze?
 — Ej! do licha!... czemużeś mi tego od razu nie powiedział? — zawołał poeta. Obaj widzę cedzicie słówko po słówku? jakbyście koronkę odmawiali... W istocie trzeba żeby mi Marcin kupił poświęcaną kielnię i cebrzyk!
 — A gdzież się to sprzedaje, proszę pana?... spytałem poety — a przytém ja nie mam pieniędzy...
 — Czekajno! — zawołał Baltazar jakby nagłą myślą uderzony. — Jaki to mamy dzień pojutrze?...
 — Dzisiaj panie mamy wtorek — naiwnie odpowiedziałem — po jutrze więc będziemy mieli czwartek.