Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/1392

 — Nie; on nic nie słyszał, nie puszczając mię odrzekł Bamboche; — nie widziałem nikogo... przysięgam ci na noszę przyjaźń.
 Uwierzyłem... w głosie jego przebijała się prawda.
 — I ty... kradniesz! — rzekłem zgrozą przejęty.
 — Wszakże nie ciebie... okradłem...
 — Ale mojego dobroczyńcę.
 — Tém lepiéj... jeszcze mu dosyć zostało... wziąłem tylko jednę paczkę bankocetli...
 — Ależ. kraść, to rzecz niegodziwa!
 — No, no!
 — Kraść... to podłość! a ty przecież masz serce!...
 — Dosyć tych morałów.
 — Bamboche, ty ztąd nie wyjdziesz z témi pieniędzmi...
 — Ah bah!
 — Zaklinam cię na przyjaźń naszę...
 — Jestem głodny... i mam głodne dziécię.
 — Ty?
 — Tak jest... małą dziewczynkę... Kiedy przybyłem po ciebie do Klaudyusza Gérard... mieszkałem w oberży sąsiedniego miasta... był tam obok ogrodu dom obłąkanych.
 — I tam, — zawołałem przerażony przypominając sobie półzwierzenie się Klaudyusza Gérard, tam widziałeś młodą, piękną kobiétę?