Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/1404

 — Ale co?
 — Jednéj tylko osobie na świecie chciałbym służyć.
 — Komuż to, może mojemu synowi?
 — Nie panie... chociaż znam całą szlachetność jego duszy.
 — Komuż więc chciałbyś służyć?
 — Panie... uczyń mi jednę łaskę.
 — Jaką?
 — Racz mi pan ufać i nie pytaj o powody żądania które wymienię... przysięgam że są uczciwe i zacne.
 — Wierzę ci... i będę szanował twoje powody.
 — Otóż panie!... gdybym... kiedyś... przez jaki zbieg okoliczności musiał się z panem rozłączyć, błagam, racz panie swoją protekcyą wyjednać mi służbę u...
 — Dokończ!
 — U księżny de Montbar.
 Na te słowa pan mój, zrazu osłupiały, wnet takie okazał zadowolenie, że teraz ja z kolei spojrzałem nań z zadziwieniem.
 — Dziwnie się czasem myśli ludzkie spotykają, rzekł z tonem uroczystym.
 — Jakto, proszę pana?
 — Gdybym był przewidział, że zamiast przyjąć niezawisłość, którą ci chciałem zapewnić, zamierzysz wejść w służbę, byłbym cię sam prosił jak