Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/1431

 — Zapal tę świecę proszę cię... na kominku znajdziesz papier...
 Wykonywając jéj rozkaz wziąłem z porcelanowego kubka na kominku, długą zapałkę z różowego papiéru, przytknąłem do ogniska i zapaliłem świécę.
 — Dziękuję... powiedziała księżna miłym swym głosem.
 Potém zapieczętowała list, napisała adres i nie patrząc na mnie dodała:
 — Podobno nazywasz się... Marcin?
 — Tak jest, mościa księżno.
 — Pan doktór Clément, jeden z ludzi których najwięcéj szanowałam i kochałam — rzekła nieco wzruszona księżna — tak usilnie zalecił mi ciebie, iż z zupełném zaufaniem przyjmuję cię do moich usług.
 — Będę się starał zasługiwać na względy księżny pani, — kłaniając się odpowiedziałem.
 Regina po napisaniu listu, wstała i siadła na sofce przy kominku, potem oparła się na poręczy i pragnąc zapewne przypatrzyć się mojéj fizjonomii, przez chwilę mierzyła mię przenikliwym, chociaż nieco zakłopotanym wzrokiem; że zaś jéj czarne wilgotne oczy spotkały się z mojemi, natychmiast spuściłem wzrok i mimowolnie mocno się zapłoniłem.