Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/1556

 Jéj kąpiel!...
 — Już wszystko gotowe... księżna pani może wstawać... odezwała się wkrótce Julia.
 I usłyszałem lekki szelest jedwabnéj kołdry.
 Regina wstawała!...
 Szła do kąpieli!...
 Po chwili rzekła do swojéj pokojówki:
 — Ogrzejno nieco tę kąpiel... uważam że zimna... i pamiętaj przyodziać mię czém ciepłem.
 — Dobrze pani.
 Stałem nieruchomy, niewypowiedzianie zmieszany... słuchając... jeżeli tak rzec można, tego co widzieć nie mogłem, a raczéj śledząc oczyma myśli wszelkie poruszenia mojej pięknéj pani...
 Arterye w skroniach tak mi gwałtownie biły, że wśród głębokiéj ciszy panującéj w tym pokoju, odróżnić mogłem głuche ich tętna.
 Traciłem głowę... chciałem uciekać... nie mogłem, kolana moje drgały, oparłem się o sprzęt, który ocierałem, bolesna ślepota wzrok mi ćmiła.
 Przez kilka chwil nic nie widziałem, nic nie czułem.
 Dopiéro głos księżny przywołał mię do przytomności; mówiła do Julii:
 — Dosyć już téj kąpieli, podaj mi okrycie.
 Prawie natychmiast, Julia odpowiedziała:
 — Oto jest, mościa księżno.
 — Dawaj...
 I wnet, zawołała nieukontentowana: