Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/1628

4 lutego o piątéj z rana.

 Stało się.
 Po surowéj i bezstronnéj rozwadze w ciągu téj dziwnéj nocy, nabyłem niezawodnego przekonania o charakterach Reginy, Justa i księcia.
 Wszystko prawnie roztrząsnąłem w trybunale sumienia mojego... i powziąłem ostateczne postanowienie.
 Niech więc dzisiaj jeszcze spełni się przeznaczenie Reginy, Justa i księcia...
 Przed wieczorem wszystko będzie między niemi roztrzygnięte.
 Bóg zna moje zamiary... wié że są czyste, prawe, bezinteresowne; przebaczy mi zatém, jeżeli pobłądziłem w dobrem które uczynić pragnąłem...
 Oto co zaszło.
 Wczoraj powiedziałem Reginie:
 — Śmiem prosić księżny pani o łaskę.
 — Cóż to Marcinie?
 — Jeżelim dziś niepotrzebny, prosiłbym księżny pani o pozwolenie wyjścia wieczorem... mam interes który mię może do późna zatrzyma.
 Księżna spojrzała na mnie dosyć zdziwiona, potem niby coś sobie przypominając, odpowiedziała z uśmiéchem:
 — Ah! rozumiem, wszak to teraz zapusty...Idź... idź... baw się dobrze; ale nie nadużywaj — dodała, — mówię ci to Marcinie, dla tego żeś do-