Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/27

giéj potężną sękatą pałkę którą się podpierał”.
 Pan Beaucadet przeczytawszy powyższy rysopis, wetknął go znowu w olstra, i rzekł do myśliwca który od kilku chwil stał zamyślony.
 — Spodziewam się, że mego zbójcę łatwo poznać można; niepodobna, ojcze Latrace, abyś swoję zwierzynę chciał brać za moję; ale o czémże, u djabla, tak dumasz?
 — Myślę, powoli i z widoczném zadziwieniem odrzekł stary strzelec, że to jakiś szczególniejszy wypadek.
 — Jaki wypadek?
 — Ze pański zbójca ma wykłótą na piersiach braterską przyjaźń dla Marcina.
 — Cóż w tém tak dziwnego ojcze Latrace?
 — Hm... bo nowy pokojowiec którego pan hrabia z sobą przywiózł... nazywa się Marcin.
 — Do pioruna!... zawołał pan Beaucadet, unosząc się z zadziwienia, na strzemionach.
 Po chwili namysłu, dodał żandarm, znowu zwracając mowę do myśliwca:
 — A więc nowy pokojowiec pana hrabiego de Riveau, nazywa się Marcin?
 — Tak jest.