Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/271

Niestety!... biédny mój aniele, nie wiedziałam do czego się zobowiązałam.
 — Jakto?... moje małżeństwo?...
 — Pozwól...Jedna z moich przyjaciółek znała dobrze ojca Scypiona, hrabiego Duriveau. Po długiéj rozmowie z tą kobiétą rozpacz mię ogarnęła: twoje małżeństwo było niepodobne; pan Duriveau chciał wtedy żenić swego syna z dziedziczką trzech milionowego majątku i znakomitego rodu; a gdy dałam poznać mojéj przyjaciółce że przynajmniéj przyzwolenie Scypiona było konieczne...
 — I cóż! moja matko?... i cóż? zawołała Rafaela.
 — Odpowiedziano mi, że gdybym znała pana Duriveau, wiedziałabym, że ten człowiek, na nieszczęście wyposażony żelazną wolą, wszystko co chce uważa za rzecz skończoną.
 — Scypio więc zgadzał się na to małżeństwo! boleśnie zawołała Rafaela.
 — On więc już wtedy zwodził mię!...
 — Nie, nie, on cię nie zwodził; ale nie chciał, zapewne, od razu oprzéć się woli ojca.
 — I tyś to taiła przede mną, matko?
 — Pocóż miałam wyjawiać? Przywróciłam ci życie, obiecując, że zaślubisz Scypiona; obawa, rozpacz, powątpiewanie, byłyby cię zabiły; musiałam więc