Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/485

 — Przynieś, nie pytaj....
 — Dobrze, dobrze, zaraz...powtórzył gruby głos.
 — A jest tam na czém spać w téj izbie? — dodał la Levrasse.
 — Tak sądzę: jest tam kołdra i pościółka z kukuruzowych świeżych liści.
 — Przynieś także chleba, piwa i kawałek słoniny dodał Levrasse.
 — Do izby włosów? — spytał gruby głos coraz bardziéj zdziwiony.
 — Tak jest, — powiedział la Levrasse.
 W kilka minut po téj rozmowie, uczułem że się podnosi pokrywająca mię cerata; świeże i zimne powietrze twarz mą owionęło.
 — Czy sam pójdziesz, czy chcesz żebym cię zaniósł Marcinku? — zawsze słodziutkim głosem rzekł la ecvrasse.
 I pomagając mi zleźć z pak, rozwiązał rzemyk krępujący ręce moje.
 — Mogę iść sam, — rzekłem przejęty niewypowiedzianą trwogą.
 — No, podaj mi rękę i uważaj żebyś nie upadł: bo tu gołoledź.
 Potknąwszy się kilka razy schodząc po śliskich stopniach, wszedłem za la Levrassem do małego sklepionego pokoiku. Na kominie gorzał dobry topolowy ogień, i rozwidniał to schronienie ciepłem i rozweselającém światłem.