Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/563

przyjaciele odpowiadałem — wiozę go do pana la Levrasse jego właściciela, jak będzie przejeżdżał tędy ze swoją trupą, to zobaczycie tego człowieka-rybę...
 La Levrasse przerwał woźnicy pytając:
 — Czy przejeżdżałeś przez Saint-Genêt?
 — Tak, mój jegomość, przejeżdżałem.
 — A dopełniłeś mojego zlecenia?
 — Oddałem list pański. Ah! drogi jegomość, to aż serce pęka; stelmach już prawie kona.
 To słysząc, podwoiłem uwagę; Bamboche bowiem uzupełniając swoje zwierzenie, powiedział mi nazwisko wsi w któréj mieszkał biédny stelmach, ojciec Joasi, przyszłéj Baskiny naszéj trupy.
 — A więc stelmach mocno chory! — niezdolny ukryć radości zawołał la Levrasse. — Zatém jego żona nie oszukiwała mię w swoim liście: a czy widziałeś ją?
 — Tak jest i ona także ciągle chora, ciągle w łóżku leży. Na Boga! serce się kraje patrząc na tych chorych rodziców, otoczonych trzodą obdartych i mrących z głodu dzieci.
 — Słyszysz! stelmach umiera — powtórzył la Levrasse zamyślony, patrząc na matkę Major.
 — Dla tego też, odrzekła, trzeba się nam prędzéj wybierać w drogę.
 — Prawda, prawda, im prędzéj tém lepiéj; odpowiedział la Levrasse.