Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/675

 Chociaż tym razem jeszcze mniéj ufałem w opiekę Najświętszéj Panny; nie śmiałem jednak niszczyć nadziei Baskiny i odpowiedziałem:
 — Tak, tak, twój ojciec weźmie Bambocha.
 — I ciebie także, — dodała patrząc na mnie z niepojętą słodyczą; — i ciebie takie, boś ty dla mnie tak dobry... bo mię ciągle pilnujesz...
 — O! gdyby Bambochc był zdrów, toby cię zapewne lepiéj pielęgnował...
 — Tak sądzisz?
 — O! jestem tego pewny.
 — I dlaczegóż miałby być lepszym dla mnie, aniżeli ty?
 To straszne dlaczego, tak właściwe dzieciom, w wielki mię kłopot wprawiło, alem się wyplątał z niego mówiąc:
 — On ciebie jeszcze bardziéj kocha niż ja... bo téż zna cię dawniéj...
 Niezupełnie zadowolona Baskina, zamyśliła się na chwilę i potém rzekła mi tonem naiwnéj ciekawości:
 — Kiedyż przecie obaczę tego Bambocha?
 — Skoro tylko nieco wyzdrowieje.
 — On więc jeszcze bardziéj chory niż ja?
 — O! tak... dotąd mię nie poznaje...
 — Ale ponieważ ja już wstawać mogę, pójdę więc z tobą pilnować go, — rzekła Baskina. — Prze-