Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/701

 — Chciałbym tylko żeby była przynajmniéj o pięć lub sześć lat strasza... O! z tak ładną figurką... na honor nie ręczyłbym za siebie...
 — A jak zgrabna... jak dobrze zbudowana!
 — Jaka nóżka... patrzno... jaka nóżka i jaka łydka...
 — A te dołki w ramionach!
 — A ta minka złośliwa... przebiegła!
 — Jak zaśpiewa, tobyś ją zjadł.
 — Chwała Bogu! będzie śpiewać... mówią że jéj scena z pajacem jest okropnie tłusta.
 — Tém lepiéj!
 — Czekajno... ty ładny mały szatanku.
 — Prawda — ona strasznie zakrawa na złego ducha!...
 — Należałoby nazwać ją Diablotiną... nie zaś Baskiną.
 Tych wszystkich wykrzykników słuchałem ukryty za dekoracyami u wejścia do naszego teatru.
 Dziś doświadczenie pozwala mi dokładniéj zastanawiać się nad wrażeniami, jakie to dziécię wywarło na publiczności.
 Jeżeli Baskina zmieniła się moralnie, to niemniéj wykształciła się i fizycznie: jéj rysy, zawsze czarowne, lubo straciły słodki wyraz swobodnéj niewinności, a policzki, jeżeli się tak wyrazić godzi, nie miały już owej świeżéj okrągłości; cera, mimo że jasna i pełna przezroczystości cechującej siłę i zdrowie,