Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/735

 — Bamboche jest tam.... korzystajmy z czasu... nieco uspokojony, rzekłem po cichu do Baskiny.
 Baskino skinęła na mnie abym milczał, i usiłując pokryć swoje wzruszenie, spytała.
 — Kto tam?
 — Jakto, kto tam? ja, la Levrasse.
 — Zaraz, zaraz otworzę, — odpowiedziała Baskina.
 — Dla czegóż nie natychmiast?
 — Ale, bo to...
 — Bo... co?...
 — Bo ja chciałam się z panem... podrażnić — usiłując przybrać wesoły głos, odpowiedziała Baskina.
 — Ah! byłem tego pewny. To żart — nieco spokojniéj rzekł la Levrasse, — ale moja kochana, ten żart już mię nudzić zaczyna; no, no, otwórz przecie.
 — A czy pewno dostaniemy cukrowanego wina? — spytała Baskina.
 — Ależ mówię wam że niosę dwie duże szklanki dla Marcina i dla ciebie, mała djablico!
 W ciągu téj rozmowy wspiąłem się do szczeliny w powozie, usiłując obaczyć albo usłyszeć Bambocha; ale z wielkiém mojém zdziwieniem poczułem mocny odor siarki, i wśród nocnéj ciemności dostrzegłem światełko zrazu słabe, lecz wnet szyb-