Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/767

 — No, to czémże tutaj żyliście?
 — Bah... warzywem i owocami któreśmy tu znaleźli, mój panie. — odparł Bamboche.
 — Znaleźli?... pięknie... znaleźli?... zawołał strażnik, — wyście po prostu kradli, moje zuchy. Ah! brawo! więceście włóczęgi i złodzieje!...
 — Alboż ten kradnie, kto bierze to, co mu za pokarm służy? — spytałem.
 — Myśleliśmy, dobry panie, że nikogo nie skrzywdzimy, — bojaźliwie dodała Baskina.
 — Doprawdy, moja blondyneczko? tyś tak sądziła? — mówił znowu strażnik; — obaczymy czy i wasi rodzice sądzą tak samo... bo zapewne przyjdą upominać się o was i oćwiczą was porządnie... i byłoby to bardzo dobrze... A w któréj wsi mieszkają?
 — My nie mamy rodziców, mój panie, — odpowiedział Bamboche. — I z żadnéj wsi nie jesteśmy.
 — Jakto? nie macie rodziców! — zawołał strażnik... z żadnéj wsi nie jesteście?
 — Tak panie, ja nie mam ani ojca ani matki.
 Marcin, który tu stoi, jest podrzutkiem, a Baskina...
 — Ale gdzie mieszkaliście nimeście tu przybyli? coraz bardziéj podejrzliwie badał strażnik.
 Na pytanie tak drażliwe, Bamboche śmiało odpowiedział:
 — Przybywamy ze stron bardzo dalekich, mój panie... bo przynajmniéj o sto mil ztąd... a po drodze prosiliśmy o jałmużnę.