Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/771

 — Jabym sądził, że najlepiéj powrócić do ojca Baskiny.
 A widząc że się to dziécię czegoś obawia, Bamboche dodał:
 — Bądź spokojną... wiém co powiedziéć twojemu ojcu... Jest on stelmachem... obaj z Marcinem przystaniemy u niego do terminu... będziemy dobremi rzemieślnikami... Ale cóż ci to Baskino? — żywo spytał Bamboche, — ty płaczesz?
 — Mój ojciec... może już umarł, — rzekła łzami się zalewając.
 Potém rozdzierającym tonem dodała:
 — Ah!... przed rokiem jeszcze powinniśmy byli wrócić do nas... wszak pocieszając mię to mi przyrzekaliście.
 — Prawda, — ponuro odrzekł Bamboche, — kłamaliśmy... zwodziliśmy cię; ale już nie czas żałować tego... zawsze jednak chodźmy w twoje strony.
 — Odwiedzić moję matkę!.. nigdy się nie ośmielę, — drżąc ze wstydu rzekła Baskina — o! nie, nigdy!...
 — Rozumiem cię — odpowiedział Bamboche, — po części masz słuszność... Moja to wina.
 I pognębiony zwiesił głowę.
 — Moja to wina, powtórzył.
 — Słuchajcie, — zawołałem nagłą myślą powodowany: Bamboche, powiedział dzisiaj rano, że choć po śmierci ojca bogacz odmówił wsparcia i pra-