Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/817

 — Bah!... wiém, kto nie kradnie nie naraża się na przyaresztowanie... i wreszcie...
 — Cóż wreszcie?...
 — Mówią że kraść to niedobrze... ale skoro kto głodny... to musi jeść.
 — Kiedyście nie kradli, z czegóżeście żyli?
 — Żebraliśmy o jałmużnę... inną razą znowu Baskina śpiewała po karczmach, — zapomniawszy się odpowiedziałem.
 — Baskina? — powtórzył Klaudyusz Gérard i spojrzał na mnie zdziwiony.
 Żałując że mi się to imię wymknęło, nic nie odpowiedziałem. Przez kilka chwil nauczyciel milczał także. Nakoniec nie uważając niby na nagłe moje zamilknięcie, spytał:
 — Dlaczego tak bardzo pragniesz połączyć się z towarzyszami?
 — Bośmy poprzysięgli sobie że się nigdy nie opuścimy, — zawołałem.
 — Zwyczajnie, dziecko twojego wieku niechętnie zobowiązuje się podobną przysięgą z dorosłemi osobami, — powiedział Klaudyusz Gérard.
 — Towarzysze moi nie są to dorośli, — zawołałem.
 Widząc powtórnie że żałuję mimowolnego wyznania, Klaudyusz Gérard dodał:
 — No, nie gniewaj się żeś powiedział prawdę... może to na lepsze wyjdzie dla ciebie... i dla twoich