Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/843

 — Weź rydel, mój synu, bo nie taki ciężki.
 Wziąłem rydel; pan mój postąpił kilka kroków i we drzwiach obory spotkał pastucha, który zanosząc się głośnym śmiechem rzekł mu dosyć poufale:
 — Dzisiaj Klaudyuszu Gérard będziecie mieli bardzo liczną klassę.
 — Jakto, mój chłopcze?
 — Bo dzisiaj będziecie mieli więcéj uczniów jak wczoraj.
 — Wytłómacz się jaśniéj. — Cóż to za nowi uczniowie?
 — Eh... eh... ależ przecie moje krowy.
 — Twoje krowy? kiedy one od kilku dni wychodzą na pole podczas moich lekcyj.
 — Ah! prawda, ale pan powiedział: — dla odrobiny pożywienia które moja trzoda w zimie na polu znajdzie, przez ciąg trzech lub czterech godzin tracę najlepszy gnój... odtąd więc trzoda przez całą słotną porę nie wyjdzie ani na krok z obory.
 — Kiedy tak, mój chłopcze, — rzekł Klaudyusz Gérard — to zostawisz twoje krowy w oborze... ja zaś postaram się aby ich sąsiedztwo niebardzo przeszkadzało moim uczniom, — dodał z uśmiechem.
 I obróciwszy się do mnie:
 — No, Marcinie, chodźmy... powiedział.
 Niosąc zatém rydel na ramieniu, poszedłem za nauczycielem, który niósł motykę pod pachą.