Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/866

nadto czyścicielem pralni. Zdumiony więc spojrzałem na Klaudyusza Gérard.
 Odgadł on myśl moję, łagodnie się uśmiechnął i powiedział:
 — Dziwi cię to, mój synu, że nauczyciel, człowiek światły...bo mię tak nazywają, czyści pralnię?
 — Doprawdy panie, to mię dziwi...
 — I sądzisz zapewne że to mię poniża?...
 — Tak. panie.
 — A to dlaczego?
 — Bah... proszę pana, skoro taki uczony jak pan... wchodzi w taką kałużę i czyści ją gracą, zdaje mi się że to go bardzo poniżać musi.
 — Słuchaj, mój synu!.. Biédne kobiéty które przychodzą prać bieliznę w téj zamulonéj wodzie, wydostają ją równie prawie brudną jak przed wypraniem, a co gorsza, bielizna przesiąka szkaradną wonią błota; ztąd téż częstokroć małe dziatki, okryte tą wilgotną i cuchnącą bielizną, zapadają na zdrowiu, dostają gorączki; a przeciwnie, skoro się pralnia wyczyści, skoro się muł uprzątnie... nieszszęścia te nie będą miały miejsca.
 — Bardzo dobrze, proszę pana... lecz kto inny mógłby się tém zająć... gdyż ten...
 — Gdyż ten nie mógłby mię zastąpić gdzieindziej, chciałeś powiedzieć?
 — Tak panie.