Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/967

 — Kto tam?
 — Czy tutaj Nr. 1 na przesmyku lisa?
 — Tutaj.
 — Czy kapitan Hektor Bambochio w domu?
 — Jak pan mówisz?
 — Kapitan Hektor Bambochio.
 — Tu nikt podobny nie mieszka, — odpowiedział głos i okiennice nagle się zamknęły.
 — Tego się właśnie obawiałem, — rzekłem sobie w rozpaczy. Straciłem ślad Bambocha. O mój Boże! co czynić?
 Okiennice wprawdzie zamknięto, ale okno samo jeszcze było otwarte. Usłyszałem że w mieszkaniu kika głosów coś między sobą szeptało; miałem już z niczém odejść, alem się jeszcze nieco zatrzymał, i dobrze zrobiłem; okiennica znowu się otworzyła i ten sam zakatarzony głos rzekł mi:
 — Hej! człowiecze! a gdzieżeś tam?
 — Jestem, a czego chcesz?
 — Tu niema kapitana... kapitana?... jakżeś go tam nazwał?
 — Hektora Bambochio.
 — Ah, tak... jego tu nie ma... ale znamy niejakiego Bambocha.
 — Jego to właśnie szukam, — z ożywioną nadzieją zawołałem, — jest to jego istotne nazwisko, ale... nie wiém dlaczego każe się nazywać kapitanem Hektorem Bambochio?