Strona:PL Sue - Marcin podrzutek.djvu/968

 — Ah! nie wiész dlaczego tak się każe nazywać? — z niedowierzaniem powtórzył głos.
 I znowu zaczęły się szepty po za okiennicę, po chwili zaś głos dodał:
 — Czy znasz hasło?
 — Hasło?... a co to znaczy?
 — Nic... to tylko na żart... dobra noc, — drwiąc powiedział.
 I przeklęta okiennica znowu się zamknęła.
 Nie chcąc wyrzec się ostatniéj nadziei, znowu zapukałem do okiennicy, wołając:
 — Panie wysłuchaj mię, błagam, jestem od dzieciństwa przyjacielem Bambocha. Już ośm lat jak go nie widziałem. Dzisiaj dopiero przybyłem do Paryża, i to po raz pierwszy w życiu... abym zaś pana przekonał że dobrze znam Bambocha, i że jestem jego najlepszym przyjacielem... powiem że ma na piersiach wykłute wyrazy: Braterska przyjaźń dla Marcina. A tym Marcinem... ja jestem.
 Szczerość mowy mojéj i przytoczone szczegóły, musiały zapewne zmniejszyć nieco podejrzenie mieszkańców tego domu, gdyż po nowéj naradzie za okiennicą, głos powiedział mi:
 — Czy wiesz gdzie jest szynk pod Trzema Beczkami?
 — Powtarzam panu... że dzisiaj dopiero przyjechałem do Paryża, nie znam więc tego szynku.
 — W rogatkach de la Chopinete wskażą ci...