Strona:PL Sue - Milijonery.djvu/192

który szedł ze stacyi Wersalskiéj kolei żelaznéj.
 — Wersalskiej kolei! — krzyknął Ludwik z przerażeniem.
 — Okropny wypadek.
 — Wielki Boże! — zawołał Ludwik blednąc.
 — Cóż to się stało?
 — Pociąg wracający do Paryża wypadł z szyn; wagony zbiły się na siebie, piec maszyny zapalił powozy, i powiadają że wszyscy niemal podróżni zostali zabici albo spaleni.
 Ludwik śmiertelnym zdjęty przestrachem, nie mógł już dłużéj czekać. Nie myśląc nawet o wzięciu kapelusza, wypadł z kancellaryi i spostrzegłszy pierwszy kabryolet na ulicy wskoczył do niego, mówiąc do stangreta:
 — Dostaniesz dwadzieścia franków na piwo, jeżeli mnie zawieziesz co koń wyskoczy na koléj żelazną Wersalską... a ztamtąd... jeszcze daléj... ale sam nie wiém gdzie... tylko ruszaj.. na Boga ruszaj!
 — Do prawéj czy lewéj stacyi, panie? — zapytał dorożkarz zacinając konie.
 — Jakto?
 — Są panie dwie stacyje, jedna prawa, druga lewa.