Strona:PL Sue - Milijonery.djvu/28

dzéć, że my się już znamy przynajmniej od lat dziesięciu!
 — To prawda, panie, do zobaczenia.
 — Do zobaczenia, moje dziecko.
 Zaledwie Maryja wyszła ze sklepiku pisarza, zaraz po niéj uchylił drzwi bryftreger i oddając list starcowi rzekł do niego poufałe:
 — Macie, ojcze Richard, oto list do was z miasta Dreux.. Oddając go wam tutaj, nie będę potrzebował nosić go aż na ulicę Grenelle, i prędzéj go sobie przeczytacie.
 — List z Dreux! — zawołał pisarz z wielkiém zajęciem. — Dziękuję ci mój kochany. — Następnie przypatrzywszy się pismu, powiedział do siebie: — To od Ramona; cóż on mi donosi? co on myśli o moim synu? — Ah! w co się teraz obrócą owe projekta tak dawno ułożone pomiędzy mną a Ramonem!
 — Należy mi się sześć soldów, ojcze Richard, — rzekł oddawca listu, przerywając tym sposobem zamyślenie starca.
 — Sześć soldów! — zawołał pisarz. — Do licha! to on nie jest frankowany?
 — Przypatrzcie się stemplowi.
 — To prawda, to prawda, — odpowiedział