Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/1042

mi ten list napisze, lecz ta pojechała w swoje strony rodzinne, dlatego musiałam prosić inną osobę, której ten list dyktuję. Nigdy w życiu nie odczułam tak dotkliwie tego, że nie potrafię ni czytać ni pisać, jak właśnie dziś. Proszę o mnie pamiętać, gdyż ja ciągle o panu myślę. Zasyłam panu przyjacielskie pozdrowienie“.
 Nastała chwila milczenia, a starzec zwracając się do dziewczęcia zapytał:
 — Czy to już wszystko, moje dziecko?
 — Tak jest, panie.
 — A kogo mam podpisać?
 — Podpisz pan: Marieta.
 — Tylko Marieta?
 — Marieta Moreau, jeżeli pan łaskaw, to jest moje nazwisko.
 — Podpisałem Marieta Moreau.
 Składając list, pytał starzec, ukrywając obawę, z którą oczekiwał odpowiedzi dziewczyny.
 — Do kogo ma ten list być adresowany? — Do pana Ludwika Richarda w Dreux, poste restante.
 — Niema wątpliwości — mruknął starzec, pisząc adres, który mu Marieta podała.
 Gdyby Marieta była mniej zajęta swemi myślami, byłaby niezawodnie spostrzegła niechęć z jaką zabierał się starzec do pisania adresu, a niechęć ta wzmogła się od chwili, kiedy dowiedział się o nazwisku tego, do którego list był wystosowany.
 Rzucając na nią złośliwe spojrzenie, nie mógł się zdobyć na napisanie więcej jak „Do Pana“, a kładąc pióro, zwrócił się do Mariety z wymuszonym uśmiechem:
 — Słuchaj, moje dziecko, pierwszy raz się widzimy, pomimo tego jednak sądzę, że masz zaufanie do mnie.
 — Rzeczywiście, panie, zanim tu przyszłam, zdawało mi się, że nie będę mieć odwagi wyjawić tajemnicę moją