Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/1044

 — Tak jest, ale czy można mieć humor, jeżeli kogo przez całe życie nieszczęście prześladuje?
 — Pewnie jest cierpiąca?
 — Straciła rękę, a przytem wskutek choroby piersiowej już od roku nie opuszcza łóżka.
 — Straciła rękę, a to przy jakiej sposobności?
 — Była zatrudniona w fabryce materaców, i tu wskutek ukłucia odniosła ranę, która z braku pielęgnacji zaogniła się i to tak dalece, że trzeba było ostatecznie rękę odjąć. Od czasu do czasu rana otwiera się a wtenczas bardzo cierpi.
 — Biedna kobieta — rzekł starzec roztargniony.
 — Co się tyczy choroby piersiowej, to się jej właśnie w tej fabryce nabawiła, jak wszystkie robotnice materaców, gdyż proch, który unosi się z wełną, musi podkopać zdrowie tych biednych istot.
 — Panienka więc sama utrzymuje swoją matkę?
 — Naturalnie, przecież ona nie może zapracować na życie.
 — Poświęcenie ze strony panienki jest bardzo chwalebne.
 — Ja wypełniam tylko moją powinność. Po śmierci moich rodziców przytuliła mnie matka chrzestna do siebie i przez trzy lata płaciła za mnie za naukę. Bez jej pomocy nie mogłabym dziś wykonywać tej pracy, która mnie żywi.
 — Zapewne musi panienka ciężko pracować, aby zaspokoić swoje i matki chrzestnej potrzeby.
 — Piętnaście lub szesnaście godzin dziennie.
 — I zamiast pokrzepić w nocy siły swoje spoczynkiem, czuwa pani przy cierpiącej matce chrzestnej?
 — Ktoby mnie zastąpił, panie?
 — Dlaczego jej nie umieszczono w szpitalu?
 — Lekarz orzekł, żeby jej tam nie trzymano, bo choroba jej jest nieuleczalną, przytem nie miałabym serca jej opuścić.