Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/1325

 — A mogęż pana zapytać, cobyśmy tam robili, sami, z naszemi fuzjami?
 — Stanęlibyśmy o dziesięć kroków, i strzelalibyśmy do siebie...
 — Do licha! jakże mu pilno; a w jakim to celu mieliśmy się oddawać tej niewinnej rozrywce, mój panie wrogu?
 — Ażebym pana zabił... albo pan mnie...
 — W samej rzeczy... o dziesięć kroków... inaczej musielibyśmy bardzo być niezręczni; ale, mój kochany, to jeszcze nie dosyć chcieć zabijać ludzi, trzeba im przynajmniej powiedzieć: za co?
 — Ja ciebie chcę zabić... ponieważ cię nienawidzę!
 — Ah! Czy to być może?
 — Nie drwinkuj panie de Pont-Brillant, nie drwinkuj...
 — Wprawdzie trudną to jest rzeczą... ale... postaram się. A więc, mówisz pan, że mnie nienawidzisz... i z jakiegoż to powodu?
 — Jak moje nazwisko, tak i powody mej nienawiści mało pana powinny obchodzić.
 — Tak pan sądzi?
 — Tak sądzę.
 — To co innego... A przecież, jak pan uważa, ja jestem tak poczciwy, tak spokojny człowiek!... Więc to już nie ulega zaprzeczeniu... pan mnie nienawidzi... dobrze! i cóż więcej?
 — Albo pan mnie zabije... albo ja pana....
 — Rozumiem!... więc według wszelkiego prawdopodobieństwa, zdaje się... że to już jest myśl pana stała, niezmienna?...
 — Panie de Pont-Brillant, jest to myśl tak dalece niezmienna, że ją pragnę wykonać... i to natychmiast.
 — Mój panie kochany... moja babka obiecała mi zaprowadzić mnie w tym roku pierwszy raz na bal w operze... Wiesz! przekonany jestem, że nie znalazłbym na nim takiego zajęcia jak z tobą...