Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/1357

dzinę; korzystam z tej sposobności, ażeby do ciebie naprędce napisać.
 „Gdy opuściłem cię wczoraj wieczorem, temat ostatniej naszej rozmowy zajął wszystkie moje myśli; spodziewałem się tego: wszystko, co widziałem i czegom się dowiedział z twego opowiadania, nie mogło na mnie uczynić wrażenia tylko przelotnego.
 „Całą noc i dzisiaj rano jeszcze myślałem tylko o biednym synu pani Bastien“.
 Marja, przerywając swoje czytanie, spojrzała na doktora z nadzwyczajnem zdziwieniem i zapytała go skwapliwie:
 — Od kogoź jest ten list?
 — Od mego najlepszego przyjaciela, od człowieka najszlachetniejszego charakteru, serca najwspaniałomyślniejszego, jakie tylko na świecie znaleźć można.
 — Tytuł najlepszego pana przyjaciela wszystkiego tego domyślać mi się każę; ale skądże on wie?
 — Czy pani sobie przypomina... dzień św. Huberta, u mnie... ten obcy mężczyzna?...
 — Któremu mój syn tak... niegrzecznie odpowiedział?
 — Tak jest...
 — I pan mu powiedział...
 — Opowiedziałem mu wszystko... co widzę godnego uwielbienia w pani macierzyńskiem poświęceniu, tak jest dopuściłem się tego nadużycia, i sam siebie o to obwiniam. Chciej pani, proszę bardzo, czytać dalej to pismo.
 Marja z największą uwagą czytała następujące wyrazy:
 „...Całą noc i dzisiaj rano jeszcze, myślałem tylko o biednym synu pani Bastien“.
 „Wiesz o tem, Piotrze, jako doświadczony fizjognomista długoletnią uwagą, rzadko kiedy oszukałem się w moich wnioskach, jakie wyprowadzałem z niektórych rysów charakterystycznych.
 „Dlatego też, gdy rozbieram wczorajsze moje spostrze-