„Pozostając w tej nadziei piszę się twoim wcale niezadowolonym mężem.
„P. S. Pisałaś do mnie w przedostatnim liście, że wasz guwerner pojechał sobie; jeżeli chcesz w miejsce tego osła przyjąć innego, zrób jak ci się podoba, byle tylko ten guwerner (jeżeli potrzeba jeszcze guwernera na te pięć miesięcy) nie kosztował mnie więcej nad stół, mieszkanie i sto franków miesięcznie (bez prania ma się rozumieć) Za karę powinienbym ci odmówić tego zbytku, ale, żeby dotrzymać słowa, pozwałam jeszcze i na to; urządź się zatem jak chcesz, a przedewszystkiem nie zapominaj, że ja za żadną cenę nie chcę mieć tych łacińskich paplaczy przy moim stole, kiedy będę w folwarku; zawsze mi to było niemiło. Gdy powrócę do domu, wasz guwerner będzie jadał w swojej izbie, albo w kuchni, jeśli będzie lubił towarzystwo.
„Oddasz także staremu Hurbin załączony tutaj list w sprawie moich zasiewów jesiennych i oczyszczenia mojej ładnej jedlinki nad drogą, którą chowam jak oko w głowie; powiesz zatem Hurbin‘owi, ażeby mi doniósł, czy moje bezrogi obiecują piękny przychówek, gdyż postanowiłem otrzymać medal za pielęgnowanie moich wieprzów. Jest to dla mnie ważnym przedmiotem miłości własnej“.
W kwadrans po odebraniu tego grubiańskiego pisma od swego męża i pana, jak się sam żartobliwie tytułował, pani Bastien napisała dwa następujące listy, które bezzwłocznie wyprawione zostały przez umyślnego posłańca do Pont-Brillant.
„Kochany doktorze, chciej pan załączony tutaj list, po odczytaniu i zapieczętowaniu go, wysłać natychmiast do Nantes; nie powinieneś pan bowiem pozostać obcym ża-
