Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/1662

widok w niej budziły, i oddana radości, jaką jej sprawił ten powrót, nie spostrzegła z początku, że Segoffin usiłował ciągle tak stawać, ażeby go tylko z profilu mogła widzieć, chcąc tym sposobem odwlec jak najdłużej chwilę tłumaczenia się z utraty swego oka; lecz ochmistrzyni, biegnąc na spotkanie swego dawnego wpółdomownika, dostrzegła wkrótce, że wyjechawszy z dwoma oczami, jeśli nie bardzo ładnemi i wielkiemi, to przynajmniej bystremi i zdrowemi, komisant pana Cloarek powrócił teraz z ogromnym plastrem na oku; i z tego powodu zawołała:
 — Ach, mój Boże! Segoffinie, cóż ty masz na oku?...
 — Bagatela! — przerwał Segoffin wesoło — jedno oko... głupie jedno oko...
 — Czy to być może!.. więc straciłeś oko?
 — Co się stało, odstać się nie może, moja droga.
 — Tylko tego ci jeszcze brakowało... więc... więc jesteś ślepy teraz?
 — Na twoje usługi.
 — Dziękuję za taki zaszczyt.
 — Nie zawsze tak będziesz mówiła moja droga; co będzie, to będzie.
 — Już od dawna powtarzasz mi tę przepowiednię, mój biedny Segoffinie.
 — Jeszcze kilka lat, a zostanie ona urzeczywistnioną.
 — Rzeczywiście, piękny dla mnie widok, bo chciałabym wiedzieć, jeżeli to dalej tak pójdzie, co z ciebie za kilka lat pozostanie? Bo powiedziawszy prawdę, ty z każdej podróży z panem Cloarek. powracasz z jakimś ubytkiem, od czasu jak Pan oddał się handlowi. Wszakże jesteś tylko jego komisantem, a ja jestem przekonana, że nawet w domu inwalidów znalazłabym jeszcze wojskowych mniej rannych od ciebie.
 — Cóż robić, moja droga, każdy ma swoje przypadki.
 — Chciałabym też wiedzieć, jakimto sposobem, pilnując handlu, straciłeś oko.