Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/1663

 — Sposobem najprostszym w świecie: Pan Cloarek zarzucił mi od dawna pewien nieporządek w moich cyfrach. Skądże to pochodziło? oto stąd, że mój wzrok od jakiegoś czasu pogorszył się okropnie; powiedziałem tedy sobie: jest na to środek: trzeba nosić okulary, nieprawdaż, moja droga?
 — Rzecz jasna, jak słońce. Cóż dalej?
 — Kupuję więc okulary. Było to w Lionie. Ha, łotr kupiec! — zawołał Segoffin, ściskając pięść z wyrazem mściwego gniewu. — Ha! niegodziwiec! Ha! wisielec!...
 — Segoffinie, uspokój się, mów dalej.
 — Słońce świeciło prześlicznie; magazyn tego optyka wychodzi prosto na południe... na wybrzeże Renu, prosto na południe... moja droga... pamiętaj o tem!
 — Cóż na tem zależy, mniejsza o to!
 — Przeciwnie, to jest bardzo ważna okoliczność, jak się o tem wkrótce przekonasz. Żądam okularów do spróbowania. Niegodziwiec daje mi jedne... przymierzam je na nos. W tej chwili słychać krzyk jakiś na wybrzeżu... ma się rozumieć... biegnę do drzwi przez samą ciekawość.
 — Poznaję cię, poznaję zupełnie.
 — Biegnę więc do drzwi... zawsze z okularami na nosie... Pamiętaj o tem, moja droga.
 — Cóż się tedy stało?
 — Patrzę na jedną, na drugą stronę, w górę i na dół, ażeby się dowiedzieć, skąd wyszedł ten krzyk, gdy nagle... Ah! moja droga...
 — Dokończ.
 — Czuję w prawem oku ból tak okropny, jak gdyby mi kto przebił czerwonem żelazem.
 — Ah! mój Boże!... i cóż to było?
 — Przez pomyłkę tego niedołęgi optyka, jedno ze szkieł moich okularów było nadzwyczajnie powiększa-