Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/175

XVII.

 Gerald zastał pana de Ravil w swojem mieszkaniu i przyjął go z lodowatą obojętnością, która przecież wcale nie zmieszała tego bezczelnika.
 — Jakiemuż zdarzeniu przypisać winienem zaszczyt odwiedzin pańskich? — rzekł Gerald sucho, pozostawszy na środku pokoju i nie wzywając wcale pana de Ravil, ażeby usiadł.
 Ostatni, mimo tak zimnego przyjęcia, odpowiedział spokojnie:
 — Mości książę, przychodzę panu zaproponować wyborny interes.
 — Ja, panie, nie robię żadnych interesów.
 — Zależy to od interesu!
 — Jakto?
 — Chcesz się książę ożenić?
 — Mój panie — rzekł Gerald z dumą — takie pytanie.
 — Pozwól, mości książę, przychodzę w pańskim interesie, a tem samem i w moim. Bądź pan przeto łaskaw wysłuchać mnie, wszakże nic pan na tem nie stracisz! proszę tylko o dziesięć minut posłuchania.
 — Słucham pana — rzekł Gerald, którego ciekawość pytaniem: chcesz się książę ożenić? podnieconą została. Było to właśnie zapytanie, zostające w dziwnym związku z rozmową, jaką Gerald dopiero co miał ze swą matką.
 — Pytam zatem powtórnie: chcesz się książę ożenić?