Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/177

też powiem panu bez ogródki, że to potrącenie półtora procentu od posagu wydaje mi się dosyć taniem.
 — Nieprawdaż?
 — Niezawodnie, ale powinienbym jeszcze wiedzieć, z kim mnie pan ożenić zamierzasz, i jak sobie poczniesz, ażeby mnie ożenić?
 — Mości książę, jesteś pan wielkim miłośnikiem łowów?
 — Tak, panie.
 — Znasz się pan dobrze na nich?
 — Zupełnie.
 — Więc, jeżeli pański wyżeł wytropi zwierzynę i stanie do niej, Wszakże już tem samem uczynił zadość swemu obowiązkowi? reszta zależy od oka myśliwca i szybkości jego strzału.
 — Jeżeli pan przez to chcesz rozumieć, że powiedziawszy mi tylko: ta lub owa, bogata panna jest na wydaniu, jużeś zarobił swoje półtora procentu, to...
 — Pozwól, mości książę; zanadto jestem uprzejmym w interesach, ażebym miał panu czynić podobną propozycję; słowem, ja panu ręczę, że ci zapewnię położenie wyborne, nieomylne, i dla każdego innego nieprzystępne; resztę zaś dopełnią udzielone panu od natury zalety, i jego znakomite imię.
 — To zaś położenie?
 — Czujeszto zapewne, książę, że nie jestem tyle nierozważnym, ażebym panu miał odkryć mą tajemnicę, zanim pan dasz swoje słowo, jako człowiek honoru, i ażebym...
 — Panie de Ravil — odpowiedział Gerald, przerywając temu nędznikowi, którego miał wielką chętkę za drzwi wyrzucić — żart ten zbyt długo się już przeciągnął.
 — Jaki żart, mości książę?
 — Pojmujesz to pan zapewne, że ja poważnie propozycji pańskiej traktować nie mogę. Ażebym ja się pod pańską żenił opieką, doprawdy, toby było zanadto śmieszne.
 — Więc pan odmawiasz?
 — Mam tę zuchwałość.