Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/1820

 — Jeszcze lepiej, teraz już pan nietylko obżarstwo, ale wszystkie siedem grzechów głównych wysławiasz.
 — Tak, kochany Abbé, wszystkie siedem z pewnego punktu zapatrywania się.
 — To monomanja.
 — Czy mam pana przekonać?
 — O czem?
 — O możliwej, warunkowej, filozoficznej i światowej znakomitości siedmiu grzechów głównych.
 — Rzeczywiście, doktorze, uważasz mnie za dziecko.
 — Proszę mi poświęcić wieczór 20 listopada, a przekonam pana.
 — Zawsze ten dwudziesty listopad — zgryźliwie odrzekł Abbé.
 — To jest dla mnie dzień szczególny, a prócz tego jest dniem moich urodzin, mój drogi Abbé. Poświęć mi ten wieczór, a przekonam pana o słuszności moich wywodów.
 — Przystaję na 20 listopada, to jest, jeżeli mi zdrowie...
 — Pozwoli — przerwał doktór — rozumie się; ale doświadczenie mówi mi, że się pan w dniu tym do mnie jeszcze przywlecze.
 — Okropny człowiek! On jest w stanie w swojej własnej potępionej osobie wszystkie siedem grzechów głównych mi przedstawić.
 W tej chwili otwarły się drzwi, na które Abbé Ledoux podczas rozmowy z doktorem bezustannie z niepokojem spoglądał.