Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/1821

V.

 Weszła gospodyni księdza, a oddając list, zamieniła z nim porozumiewawcze spojrzenie, mówiąc:
 — Bardzo pilne, panie Abbé.
 — Kochany doktór pozwoli — mówił świątobliwy człowiek, zanim list odpieczętował, który trzymał w ręku.
 — Proszę się nie krępować, drogi Abbé — odrzekł doktór, powstając. — Już odchodzę.
 — Tylko jeszcze jedno słowo! — zawołał Abbé, który sobie nie życzył, aby się doktór oddalił. — Proszę tylko o chwilkę, abym spojrzał na list, który otrzymałem.
 — Ale, panie, nie mamy już nic do omówienia, ja zaś śpieszę się na ważną konsultację.
 — Zaklinam cię, doktorze — odparł Abbé, otwierając list na Boga, udziel mi tylko jeszcze pięć minut.
 Zdziwiony tem naleganiem księdza, doktór zawahał się, gdy jego pacjent, przerywając czytanie, wykrzyknął, wznosząc oczy ku niebu:
 — O, mój Boże! mój Boże!
 — Co się stało?
 — O, mój biedny doktorze!
 — Kończ pan!
 — Doktorze, opatrzność cię tu sprowadziła.
 — Opatrzność!
 — Tak jest, gdyż mogę wyświadczyć panu wielką przysługę, mój dobry doktorze.
 Doktór zdawał się powątpiewać w dobre chęci księdza