Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/1869

 — Jeszcze się o to pytasz, niewdzięczniku? — mruczał kanonik. — Pytasz się?
 — Jakto, pan mówisz do doktora ty, i nazywasz go niewdzięcznikiem?
 — Doktora? — pytał kanonik. — Jakiego doktora?
 — Mego przyjaciela, z którym pan rozmawia, mego przyjaciela, doktora Gasterini — odpowiedział Abbé.
 — On! — zawołał kanonik, nagle powstając. — Ja panu powiadam, że to jest mój kusiciel!
 — Do djabła! wszędzie go widzi! — wołał niecierpliwie Abbé. — Powtarzam panu, że to jest mój przyjaciel, doktór Gasterini.
 — A ja powtarzam — wołał Don Diego — że to jest ten wielki gastronom, o którym opowiadałem.
 — Doktorze — mówił Abbé żywo — na Boga chciej wyjaśnić to nieporozumienie.
 — Tu nie ma żadnego nieporozumienia, mój drogi Abbé.
 — Jakto?
 — Pan kanonik mówi prawdę — odpowiedział doktór Gasterini. — Przedwczoraj miałem zaszczyt u niego gotować, gdyż, aby być godnym przydomku smakosza, trzeba umieć uprawiać sztukę kulinarną.