Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/1909

 — Jakiż to piekielny toast, kochany doktorze? — pytano ze wszystkich stron.
 — Na cześć siedmiu grzechów głównych — odpowiedział doktór. — Proszę mi pozwolić, że wyłuszczę bliższe szczegóły, które mnie do tego toastu spowodowały. Obiecałem księdzu Ledoux, który ma ten zaszczyt, że siedzi obok pani margrabiny Miranda, jemu, mężowi tak wykształconemu, lecz bardzo niewiernemu, obiecałem czynami i faktami udowodnić, jak wiele dobrego zdziałać mogą w niektórych wypadkach instynkty i namiętności, które siedmiu grzechami głównymi nazywamy. Dobroć problemu zależy, by namiętnościami umieć dobrze pokierować i z tychże osiągnąć możliwie największą korzyść. Ponieważ jednak księżna Senneterre-Maillefort, pani Florencja i pani margrabina Miranda zaszczycają mnie od dłuższego czasu swoją przyjaźnią, a zaś panowie Richard, Iwon Cloarek i Henryk David zaliczają się do moich najstarszych i najlepszych przyjaciół, dlatego mam nadzieję, że mi będą pomocni siedmiu grzechom głównym, które tylko przez nadużycie i z braku dobrego kierownictwa zostały potępiane, do ich rehabilitacji dopomóc, a księdza Ledoux doprowadzić do poznania ich możliwych pożytków. A że niema nic przyjemniejszego, jak przyjacielska rozmowa pomiędzy ludźmi inteligentnymi, przy deserze, przeto błagam każdego reprezentanta poszczególnych grzechów, aby w interesie naszego nieszczęśliwego brata, Abbé Ledoux, powiedział, co tym grzechom sami, lub inni zawdzięczają.
 Projekt doktora został jednogłośnie przyjęty i wykonany z największą radością.
 Przedewszystkiem mówcą był Henryk David, zaciekawił on żywo żebranych gości, opowiadaniem cudów przywiązania, odwagi, do których Zazdrość doprowadziła Fryderyka Bastien, a niejednemu łzy w oczach zabłysły, gdy zakończył swe opowiadanie śmiercią szlachetnego dziecka i jego anielskiej matki.
 Rozwiązłość zakończyła biesiadę, a pełna życia margra-