Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/1912

mniejsze lub większe ofiary. Dlaczego jednak nie możnaby umieścić takich skarbon także i w lśniących kawiarniach, w których szczęśliwcy dogadzają swoim chuciom? Dlaczego, pytam, nie możnaby w najwidoczniejszem miejscu umieścić także skarbonki z prostym lecz wiele mówiącym napisem: „Dla głodnych“.
 — Doktór ma rację — wołali goście — myśl ta jest wyborna. W każdej większej restauracji zebranoby dziennie spore sumki.
 — I w małych zakładach także — dodał doktór. — Proszę mi wierzyć, że ten, któremu tylko na skromny obiad wystarcza, tak samo litość odczuwa, jak bogaty smakosz. Z tego wnioskuję: gdyby wszyscy właściciele kawiarń i restauracyj poszli za moją radą, i gdyby porozumieli się z członkami dobroczynnych zakładów, i umieszczali, w miejscach najwięcej przez publiczność odwiedzanych skarbony, z napisem: „dla głodnych“, wpływałyby do nich, o tem jestem przekonany, bogate datki, wywołane litością, pychą lub innemi powodami. Przytem odczuwa nawet egoista, który luidora lub więcej na jeden obiad wydał, pewien rodzaj niezadowolenia, na widok tych, którzy cierpią. Wspaniałomyślna jałmużna uwolniłaby go od tego uczucia, a z hygienicznego punktu widzenia, mój kochany kanoniku, przyczyniłby się ten czyn dobroczynny do lepszego trawienia.
 — Doktorze, zwyciężyłeś mnie! — zawołał Abbé Ledoux — piję zdrowie, jeżeli nie wszystkich siedmiu grzechów głównych, to obżarstwa w szczególności.

KONIEC.