Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/260

 Jeżeli szło o przedmioty, których załatwieniem dumna księżna niechętnie chciała się zajmować, jak naprzykład o kuchnię, to Herminja umiała nieprzyjemności tej uniknąć, udając się do odźwiernej domu, która za małem wynagrodzeniem przynosiła jej co rano filiżankę mleka, wieczorem zaś dobrą zupę, talerz jakiej jarzyny i nieco owoców; ale i ten skromny posiłek był nadzwyczajnie pociągający, i miły dla oka, ze względu na zalotną niemal czystość małego serwisu księżnej; bo chociaż Herminja posiadała tylko dwie filiżanki i sześć talerzy, były one jednak z najpiękniejszej porcelany, a kiedy na swoim okrągłym: stoliku, nakrytym śnieżnej białości serwetą, postawiła swą kryształową karafkę, położyła swe srebrne sztućce, tudzież białe z niebieskiemi i różowemi kwiatkami porcelanowe talerze, to i najprostsze na nich potrawy, bardzo były zachęcające.
 Ale niestety! z wielką zgryzotą Herminji jej dwa srebrne sztućce, tudzież zegarek, te jedyne przedmioty materjalnego zbytku, znajdowały się podówczas w lombardzie, w którym je kazała zastawić odźwiernej; biedna dziewica nie miała innego sposobu zaspokojenia codziennych kosztów swej choroby, i zebrania szczupłej sumki na swoje utrzymanie, aż do czasu kiedy miała odebrać należność za lekcje, które po dwumiesięcznej przerwie na nowo rozpoczęła. Ta nieszczęsna strata czasu była przyczyną krytycznego położenia Herminji i niemożności opłacenia stu osiemdziesięciu franków, należnych nieużytemu panu Bouffard.
 A biedna dziewica posiadała ledwie piętnaście, które musiały wystarczyć na cały miesiąc.
 Łatwo się można domyślić, że jeszcze żaden mężczyzna nie przestąpił progu Herminji.
 Wolna w swoim wyborze, Herminja nie kochała jeszcze nigdy, chociaż nieraz, mimowolnie, a nawet z żalem swoim, zbudziła już uczucie miłości; zbyt dumna, ażeby zniżyć się do zalotności, była także zbyt szlachetną, ażeby miała robić sobie igraszkę z cierpień nieszczęśliwej miłości.