Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/303

doprawdy, muszę go także odwiedzić, tego poczciwego Clarvilla.
 — Rzeczywiście! wielką mu przez to zrobisz przyjemność, kochany Senneterre; bo nieszczęśliwego rzadko kto odwiedzi.
 — Powiedzże mi numer jego mieszkania.
 — Na całej uliczce niema innego domu, przekonasz się sam, jaka to niedola; cała rodzina mieszka w dwóch nędznych izdebkach. Ah! do djabła! otóż znowu bębnią — rzekł kapitan Comtois — muszę cię, kochany Senneterre, opuścić, ażeby zrobić apel moich ludzi. A więc, do zobaczenia, pamiętaj o twojem przyrzeczeniu.
 — Spuść się na moje słowo.
 — Więc mogę powiedzieć temu poczciwemu Clarville, że go odwiedzisz?
 — Pójdę do niego, może nawet zaraz jutro.
 — Tem lepiej, uradujesz go bardzo. Bądź zdrów, Senneterre.
 — Bądź zdrów, mój kochany, do prędkiego zobaczenia.
 — Do prędkiego zobaczenia. A nie zapomnij adresu naszego Clarvilla.
 — Nie zapomnę, bądź tego pewien — pomyślał Gerald — uliczka, gdzie się znajduje jego mieszkanie, powinna przytykać do tego samego domu, w którym widziałem przed chwilą tę śliczną dziewczynę.
 Podczas kiedy kapitan podwoił kroku, zdążając do miejsca, na którem stało kilkanaście drewnianych szop, Gerald długo jeszcze przechadzał się samotny i w pewnem gorączkowem wzruszeniu.
 Słońce zbliżyło się już ku zachodowi, kiedy się nareszcie zbudził ze swego marzenia.
 — Nie wiem, co to z tego wszystkiego będzie — powiedział do siebie — lecz tym razem, a jest to po raz pierwszy w życiu mojem, czuję wyraźnie, że jestem prawdziwie, tak, prawdziwie zakochany!