Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/378

i skinęła na Herminję, jak gdyby jej chciała dać do zrozumienia, że niechętnie oddala się.
 Księżna zbliżyła się do swej nowej przyjaciółki, mówiąc:
 — Jakto już nas opuszczasz?
 — Muszę — odpowiedziała Ernestyna, obwiniając ukradkawem spojrzeniem niewinną ochmistrzynię.
 — Ale przynajmniej w przyszłą niedzielę przybędziesz do nas, kochana Ernestyno. Wszakże wiesz, że mamy sobie tysiące rzeczy do powiedzenia.
 — O! spodziewam się przyjść, moja kochana Herminjo, gdyż równie jak ty pragnę zobaczyć się z tobą. — I, ukłoniwszy się grzecznie młodemu wojskowemu, rzekła:
 — Do zobaczenia, panie Oliwierze.
 — Do zobaczenia, pani — odpowiedział podoficer, kłaniając się jej z uszanowaniem.
 W godzinę potem panna de Beaumesnil i pani Lainé znajdowały się już w pałacu La Rochaigue.