Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/698

 — No i cóż, twoje dziwy?
 — Ta sławna fabryka przy ulicy St. Marceau?
 — Czy też warta była widzenia?
 — Dla mnie, moi panowie, pragnącego widzieć każdą fabrykę machin — odpowiedział nowoprzybyły — ten poranek istotnie był nader zajmujący, i oświadczam, że pan Karol Dutertre, właściciel tej fabryki, jest jednym z najbieglejszych i najuczeńszych mechaników, dodam jeszcze, że mało znam ludzi równie jak on uprzejmych: chciałbym nawet skłonić J. C. M. do zwiedzenia tych warsztatów.
 — No, tobie, mój drogi, nikt nie zarzuci marnowania czasu na fraszkach, co do mnie, wyznaję moją słabość: ze wszystkiego, com widział w Paryżu, najwięcej mnie zachwycił, oczarował... odurzył... powiem nawet najwięcej mnie nauczył...
 — Któż taki? niech się dowiemy.
 — Oto... (chociażby to bluźnierstwo miało zarumienić naszą czystą i dumną Germanję) oto..
 — Dokończże!
 — To jest bal Mabille.
 Jeszcze się nie uspokoiły śmiechy i wykrzykniki, wywołane tem szczerem wyznaniem, kiedy wszedł jeden z sekretarzy arcyksięcia z dworna listami w ręku:
 — Panowie! nowe wiadomości, z Bolonji i z Wenecji — odezwał się wesoło.
 — Brawo! kochany Ulryku, i jakież tam nowiny?
 — Bolonja a potem Wenecja, były przez dni kilka w największem poruszeniu, a to wskutek zadziwiających wypadków.
 — A więc rewolucja?
 — Nie, moi panowie, idzie tu o kobietę.
 — O kobietę!
 — Tak jest, albo raczej o djabła. i prędzej temu gotów byłbym uwierzyć.
 — Dręczysz nas, Ulryku, wytłumacz się jaśniej.
 — Przypominacie sobie, panowie, że w zeszłym roku