Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/746

 Podobnież po tem ostatniem spotkaniu z Antoniną u państwa Dutertre, odroczył, że tak powiemy, na później swoje zamiary względem tej dziewicy. Myśląc tedy zupełnie o czem innem, dobrodusznie, rzekł do męża Zofji:
 — Zanim twoja żona powróci, mój kochany przyjacielu, chciałem pana prosić o jednę małą przysługę.
 — Nareszcie — zawołał uszczęśliwiony Dutertre, zacierając ręce z radością — nareszcie... lepiej późno, jak nigdy!
 — Wszakże u ciebie był kasjerem niejaki Marcelange?
 — Na moje nieszczęście.
 — Na pana nieszczęście?
 — Popełnił on u mnie, nie mogę powiedzieć czyn nieuczciwy, bo za żadną cenę nie zasłoniłbym go od kary, godnej jego występku; lecz dopuścił się czynu niedelikatnego, przy takich okolicznościach, które mnie przekonały, że to człowiek nikczemny, i oddaliłem go od siebie.
 — Marcelange mówił mi, że go pan rzeczywiście oddalił.
 — Czy pan go zna? — zapytał Dutertre, przypominając sobie słowa swego ojca.
 — Kilka dni temu przyszedł on do mnie, pragnie dostać się do domu Durand...
 — On? do tak godnego domu?
 — Dlaczegożby nie? wszakże u pana był bardzo użyteczny.
 — Ale, jakiem to już panu powiedział, kochany panie Paskal, oddaliłem go, skorom tylko poznał jego postępowanie.
 — Rozumiem! lecz ponieważ znajduje się bez miejsca, wypadałoby dla umieszczenia go w domu Durand, który gotów jest przyjąć jego usługi, wypadałoby, mówię, dać biednemu człowiekowi list polecający od pana; za takiem zaręczeniem zostanie przyjęty bez najmniejszej