Strona:PL Sue - Siedem grzechów głównych.djvu/986

 — De Luceval.
 Teraz to już Walentyna stanęła jak martwa, zastanawiając się nad tem dziwnem spotkaniem, które tak bolesne obudziło w niej wspomnienia; nareszcie dodała po chwili z głębokim smutkiem:
 — Słusznie pan mówi; za pierwszem naszem spotkaniem u pani de Luceval, nie mogłeś pan rozróżnić moich rysów, ani ja pańskich. Przejęta wstydem, zakryłam moje oblicze, i teraz jeszcze — dodała Walentyna, pochylając głowę, jak gdyby chciała uniknąć spojrzenia pana de Luceval — chociaż tyle lat upłynęło od tego smutnego wieczoru, dziękuję Bogu, że to noc teraz.
 — Wierzaj mi pani, że tylko z żalem wzbudziłem w pani tak przykre wspomnienia, a bardzo także przykre i dla mnie samego, gdyż uniesiony żalem i gniewem pana d‘Infreville, ja...
 Lecz Walentyna przerwała mu dalszą mowę, i powodowana ciekawością, obawą i współczuciem, zapytała go:
 — A Florentyna?
 — Właśnie za nią teraz goniłem — odpowiedział pan de Luceval ponuro.
 — Za nią? jakto? ta kobieta... to była...
 — To była pani de Luceval.
 — Ale... dlaczegóż pan za nią goniłeś?
 — Więc pani nic nie wie?
 — Mów pan, mów...
 — Jesteśmy rozłączeni, rozłączeni co do osoby i majątku — odpowiedział pan de Luceval, tłumiąc bolesne westchnienie — trzeba było koniecznie...
 — I gdzież Florencja mieszka?
 — Przy ulicy Vaugirard.
 — Ah! mój Boże! — zawołała Walentyna z drżeniem — to szczególne.
 — Co pani jest?
 — Florencja mieszka przy ulicy Vaugirard, a pod którym numerem?