Strona:PL Sue - Tajemnice Paryża.djvu/247

 W tej chwili Rigolatta pokazała się we drzwiach izby Morela.
 — Moja sąsiadko, — rzekł jej Rudolf — wszak prawda, że Morel dobrze zrobi, jeżeli się wprowadzi do mego pokoju, nim mu jego nieznana dobrodziejka nie upatrzy przyzwoitego mieszkania?
 — Jakto!... pan byłbyś tyle dobry?
 — Tak jest, ustąpię mu mieszkania, ale pod warunkiem, który zależy od mojej sąsiadki.
 — Gotowam na wszystko.
 — Muszę zaraz ukończyć rachunki dla mego pana. Dozwól mi zająć się tą pracą w twoim pokoju, nie będę ci wcale przeszkadzał. Jeżeli panna zezwolisz, Morel tymczasem przy pomocy państwa Pipelet może się przenieść do mego mieszkania.
 — Dałeś pan dobry przykład i ja także winnam sąsiadom pomagać. Stół mój jest na pańskie usługi.
 — Sąsiadko, proszę, nazywaj mnie poprostu sąsiadem.
 — Bardzo dobrze, bo też w istocie pan jesteś moim sąsiadem.
 Wtem jeden z chłopczyków zawołał Morela do żony. Szlifierz prędko wbiegł do izby.
 — Teraz, moja sąsiadko, chcę jeszcze prosić o jednę rzecz. Musisz być dobrą gospodynią! czy nie możnaby zaraz kupić wszystkiego, czego będzie potrzebował Morel z rodziną?
 — Można — odpowiedziała Rigoletta po chwili namysłu, — ale na to trzeba dużo pieniędzy. Pięćset alba sześćset franków.
 — Tylko tyle? Ale pewno dużo czasu trzeba, aby zrobić zakupy?
 — Wcale nie; Temple stąd tylko o dwa kroki; tam wszystkiego można dostać.
 — Co to jest Temple?
 — Nie wiesz, co to jest Temlie, sąsiedzie? A prze-