Strona:PL Sue - Tajemnice Paryża.djvu/260

 — Nie kochałaś ich więcej ode mnie, inaczej jak mnie?
 — Doprawdy że nie.
 — Jeżeli się nie rozgniewasz, sąsiadko... No, powiedz otwarcie, nigdy nie miałaś kochanka?
 — Kochanka! co znowu! Alboż ja mann czas na to?
 — Czy na to czasu trzeba?
 — A jakże! koniecznie trzeba czasu, bo najprzód byłabym zazdrosna jak tygrys, ciąglebym się martwiła; a powiedz sam, czy mam tyle pieniędzy, żebym mogła codziennie tracić parę godzin na łzy i lamenty? Ho! ho! tobym dopiero dobrze wyszła.
 — Przecież nie wszyscy kochankowie są niewierni, nie na wszystkich kochanki muszą płakać.
 — Toby było jeszcze gorzej, gdyby był wierny. Czyż mogłabym chwilę zostać bez niego?
 — Nigdy nie myślałaś wyjść za mąż?
 — Wyszłabym chyba za takiego biedaka, jak ja; inny mnie nie weźmie.
 — Ale gdyby ci jaki krewny zapisał majątek? naprzykład dziesięć tysięcy rocznego dochodu?
 — Ba! byłoby to nieźle, a może i źle.
 — Źle?
 — Teraz jestem szczęśliwa, a nie wiem, coby ze mną było, gdybym była bogatsza.