Strona:PL Sue - Tajemnice Paryża.djvu/306

wiednik w sprawach duchowych. Ze swego obowiązku dowiaduje się często o bardzo haniebnych tajemnicach.
 — Nie rozumiem.
 — Przed dwoma miesiącami sprzedałeś pan za pośrednictwem ajenta weksel na pięćdziesiąt tysiący franków, wydany przez bankiera Meulaert z Hamburga, na osobę Wiliama Smith, płatny za trzy miesiące u bankiera tutejszego Grimaldi.
 — Cóż z tego?
 — Weksel ten jest fałszywy!
 — Nieprawda!
 — Weksel fałszywy! sfabrykowany! bankier Meulaert nie miał nigdy stosunków z Wiliamem Smith, nie zna go nawet.
 — Czy podobna?! — zawołał pan de Saint-Remy z zadziwiniem i oburzeniem — więc mnie niegodziwie oszukano, bo ja ten weksel dostałem za gotowe pieniądze.
 — Od kogo?
 — Od Wiliama Smith. Dom Meulaert jest znany, zaufałem słowu pana Smith i przyjąłem ten weksel od niego w długu.
 — Nigdy nie było żadnego Wiliama Smith na święcie, to osoba zmyślona.
 — Pan mnie obrażasz!
 — Jego podpis jest zmyślony, fałszywy, sfabrykowany, jak cały weksel.
 — A ja panu powtarzam, że Wiliam Smith jest mi znany i że mnie oszukał.
 — Więc tem bardziej żal mi pana.
 — Co to ma znaczyć?
 — Teraźniejszy posiadacz wekslu jest przekonany, żeś pan go sfałszował.
 — Panie!
 — Powiada, że ma na to dowody; wczoraj przyszedł i prosił mnie, żebym pana do siebie wezwał i oświadczył, że gotów jest oddać fałszywy weksel za wynagro-